Günlerden bir gün kurnazlığı ile önlü tilki ve aptal ayı kavgaya tutuşurlar. Tilki bu kurnaz ya; eline uzunca bir değnek alır ki ayı ona yaklaşamasın. Ayı da eline kısa bir değnek alır ve der ki: "ben onu tek bir vuruşla yere sereyim". Ve kapışma başlar tilki uzunca olan değneği ile her vuruşu ile beraber geri çekilir ki, ayı ona yetişmesin. Bu şekilde devam eden vuruşma tilkinin kapısına kadar devam eder. Eee içeri girseler ki girecekler tilki o küçücük yerde bu kocaman sopayı nasıl çevirecek? Hemen: "Duuurrr dur bir dakika; gel seninle bir anlaşma yapalım olmaz mı?

—Ne anlaşması seni bir yakalayayım görürsün anlaşmayı...

—Dur bak: ben düşünüyorum bu adalet değil hep ben vurdum, şimdi sen al bu uzun değneği; ver kısa olanını ki adalet sağlansın. Ayı:

-İyi bu güzel işte. Der değnekleri değiştirirler. Ve kavga yeniden başlar. Başlar başlamasına amma tilki yuvaya geçmiş değneği daracık yuvada döndüremeyen ayı dayak yemeye devam eder...

Şöyle bir hayatımıza bakın bakalım; çevremizde böyle güzel ve adalet(!) sahibi niceleri var. Önce vurular vururlar. Sonrada aman hatamı anladım özür diler. Amma özür dilerken bir kez daha vururlar...