“Gül” aşkına yaratıldı bu âlem,
Varlık vâr olmazdı “Gül” olmasaydı…
Ne Esmâü’l-Hüsnâ, ne Levh ü Kalem,
Âşikâr olmazdı “Gül” olmasaydı…

Her şey O’nun ile kaimdir el-hak,
“Ol” deyip oldurur O Zât-ı Mutlak,
Hilkatin esrârı vardır muhakkak,
Efsunkâr olmazdı “Gül” olmasaydı…

Ezel’den ervâha gelmezse destûr,
“Belâ”nın sırrında bulmazdık huzur,
Her iki cihanda ufuklara “Nûr”,
Tâcidâr olmazdı “Gül” olmasaydı…

Habîb-i Hudâ’sız arza can gelmez,
Kur’ân indirilmez, ol Furkan gelmez,
“İkrâ’ ” hitâbıyla ilk ferman gelmez,
Son ikrâr olmazdı “Gül” olmasaydı…

Mâtem bölüşürdü gökte melekler,
Yeryüzü rahmeti beyhûde bekler,
Üç mevsimde buz tutardı yürekler,
İlkbahar olmazdı “Gül” olmasaydı…

Garip kalmaz mıydı tevhîde dâvet,
Âtıl olmaz mıydı dîne icâbet,
Kâmil îmân ile Hakk’a ibâdet,
Yadigâr olmazdı “Gül” olmasaydı…

Eşref makâmına kul yükselmezdi,
Dünyada, ukbâda bahtı gülmezdi,
Akıl, îmân ile aşka gelmezdi,
Secdekâr olmazdı “Gül” olmasaydı…

Gönül çöllerinde bulunmazdı su,
Yollar, vâha diye kurardı pusu,
İdrâk edilmezdi “İz”in doğrusu,
Kalbe yâr olmazdı “Gül” olmasaydı…

Devr-i câhiliyye meskûn kalırdı,
Hak, hukuk, adâlet suskun kalırdı,
Kul, “güzel ahlâk”tan yoksun kalırdı,
Bahtiyâr olmazdı “Gül” olmasaydı…

Hayat baştanbaşa vîrân olurdu,
Hâl perişan, gözler giryân olurdu,
Canın hükmü kalmaz, bî-cân olurdu,
Berhudâr olmazdı “Gül”  olmasaydı…

Gül mevsimi “Gül”den bir mîzân kurmaz,
Dikenler gül olup goncaya durmaz,
Tekbir getirerek yürekler vurmaz,
Gül-i zâr olmazdı, “Gül” olmasaydı…

Hiç ışık gelmezdi arza, semâya,
Gece hükmederdi Güneş’e, aya,
Gönüller İlâhî aşka, sevdâya,
Bestekâr olmazdı “Gül” olmasaydı…